EKOLOJİ MƏDƏNİNİYYƏTİMİZ

 İlk olaraq ölkəmizin  sosial  həyatında  ən qlobal problem olan EKOLOJİ MƏDƏNİYYƏTDƏN yazmaq qərarına gəlmişik.Çox təssüf edirəm ki, hələ də ətrafımızda Ekologiyan anlayışını küçümsəyən  insanlar  var. Bunu ölkəmizdə olan EKOLOJİ  SAVADın yetərizliyindən irəli gəldiyini düşünürük. Ekoloji mədəniyyət də elə Ekoloji savadın bir hissəsini təşkil edir.

Bilməyənlərin nəzərinə çatdıraq ki, Ekologiya anlayış olaraq  təkcə havanı, suyu, torpağı  yox , bəşəriyyətin bütün sahələrini əhatə edir.

Ekoloji  Mədəniyyət  dedikdə, insanın təbiətə, ətraf mühitə  münasibətində qayğıyla yanaşması nəzərdə tutulur.  Ekoloji mədəniyyət  heç də təkcə yerə zibil atmamaq deyildir, bununla yanaşı enerjidən, sudan, qazdan, eləcə də təbiətdən və ətrafdan, təbii sərvətlərimizdən  düzgün 
və  hər birindən lazımı qədər,yəni qənaətlə istifadə etməkdir, təbiətin digər canlılarına da nəvazişlə yanaşmaqdı.  Ekoloji  mədəniyyətə  tıxacda durarkən əlini siqnalın üstünə qoyub saatlarca aləmi səs-küylə bürüməmək ( təbiətdə yaranan artıq səs və küylər insanların eşitmə orqanlarını zəiflədir və həmçinin də sinir sistemlərinin pozulmasına səbəb olur)  və boşuna benzini yandıraraq  zəhərli azot qazlarıyla havanı zənginləşdirməməkdir , balaca uşaqlara heyvanları təpikləməyi yox, onları sevməyi öyrətmək və s. bu kimi misallar aiddir.  Təbiətdən düzgün istifadəyə misal olaraq aşağıdakı video çarxı izləməyi təklif edirəm :

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=Z-pqddv96r0

Vurğulamaq istərdim ki, Ekoloji Mədəniyyət hər bir şəxsdə  Şəxsiyyət oldu üçün əvvəlcədən formalaşdırılmalıdır.  İnsanda Ekoloji Mədəniyyət olmadıqda  düşünürəm ki, bu cür insanlarda hansı peşənin  şirkət sahibi və ya adi bir işçisi, mütəxəsis və ya qeyri-peşəkar olmasından asılı olmayaraq  “İnsanliq    ( Homo Sapines olaraq ) ” hissi  formalaşmayıb. Təəssüf edirəm ki, hələ də şəhərin mərkəzində yaşayan lakin utanmadan  zibili eyvandan aşağı atan insanlar qalmaqdadı.  Buna dair bir çox nümunələr göstərmək olar, çünki Ekoloji mədəniyyət ölkəmizdə də  hələ də  aşağı səviyyədədir. Lakin yeniyetmə optimist düşüncəli ekoloq olaraq ümid edirəm ki, bir neçə ildən sonra gələn nəsillər ekoloji savad aldıqları üçün bu cür problemlər öz həllini tapacaq. Həlli yollarından ən əsası isə insanları EKOLOGİYA barəsində maarifləndirməkdi.

    Belə bir atalarımızdan qalan deyim var ki : “ Nə tökərsən aşına, o da çıxar qaşığına”.  Unutmayaq ki, təbiətlə necə rəftar edəcəyiksə, elə də cavabını alacayıq.